“Hoi, jouw boek is boek van de maand in oktober,” schreef Tazzy me van de week in een pb. “Kun je een stukje schrijven over hoe je op het idee kwam?”
Eh … ja … wow, boek van de maand op Tazzy’s website, hoe geweldig is dat! Dus allereerst: Dank, Tazzy, voor deze fantastische mogelijkheid!
Hoe ik op het idee van mijn boek kwam?
Dat was niet zo heel moeilijk. Mijn young adult-roman Geestverwanten gaat over het oproepen van geesten en zit vol met paranormale dingetjes. Als auteur heb ik geleerd om over bekende dingen te schrijven en dus in mijn schrijfwerk dicht bij huis te blijven. Ik vertoef al sinds mijn kinderjaren in de wereld van het spirituele en paranormale. Dat komt omdat iets mij, vanaf heel jonge leeftijd, al voortdurend laat weten dat er meer is dan wij met onze zintuigen kunnen waarnemen. De meeste van mijn verhalen hebben dan ook wel ergens een spiritueel tintje dat wijst op een wereld die meeloopt naast de onze, maar die voor de meesten van ons onzichtbaar is.
Mijn grote inspirator en motivator voor mijn schrijfwerk is mijn – helaas in 2011 overleden – vader: Als klein viel het me al op dat mijn pa alles wist. ‘Ja, duh,’ zul je zeggen, ‘dat geldt toch voor ieder klein kind. Je vader weet dan toch altijd alles?’ Dat klopt, maar bij mijn vader was dat toch anders. Hij wist namelijk dingen die hij helemaal niet weten kon, zoals dingen van volstrekt vreemden, of dingen die nog moesten gebeuren. Ik heb heel lang niet anders geweten dan dat dat heel normaal was, maar toen ik bij vriendinnen thuis kwam, merkte ik dat het daar anders ging dan bij ons. De vaders van mijn vriendinnen wisten niet wat er in hun dochters omging of wat ze dachten. Dat mijn vader dat wel van mij wist, was niet altijd even handig voor me, vooral niet in mijn pubertijd 😐 Niet dat hij er gericht iets mee deed, hij hing het ook niet aan de grote klok, maar het was er gewoon … altijd … Hij wist het ook altijd of ik een vriendje had of niet. Soms, als het uitging omdat ik weer eens een verkeerde keuze had gemaakt, zei hij: ‘Ja, dat wist ik natuurlijk al, maar ik heb je maar laten gaan. Je moet er toch wat van leren, anders ben je straks niet opgewassen tegen wat er allemaal nog meer gaat komen’. Dat dus! Daarnaast zat hij altijd vol met goede raad die ook nog eens bleek te kloppen. Wow, wat mis ik hem vaak, vooral als ik in zo’n “tegen wat er allemaal nog meer gaat komen” periode zit.
Toen ik hem op mijn tiende op wonderbaarlijke wijze het leven van mijn broertje zag redden, werd het voor mij pas echt duidelijk dat er iets bijzonders met mijn pa aan de hand was, iets aparts. Pas toen ben ik gaan beseffen dat er meer moest zijn tussen hemel en aarde. En dat méér boeide mij zo dat ik het ben gaan bestuderen. Ik las vele paranormale boeken, keek naar paranormale films en documentaires, volgde lezingen, workshops, trainingen, opleidingen, bezocht paranormale beurzen … eigenlijk kun je het op dat gebied zo gek niet opnoemen, of ik ben er geweest of heb het uitgeprobeerd.
Zo ook glaasje draaien. Samen met een groep vrienden heb ik op mijn vijftiende aan glaasje draaien gedaan. Tien hele minuten. De eerste vraag werd door de geest in het glas juist beantwoord. Na het stellen van de tweede vraag schoten pardoes de kaarsen uit. Welke grapjas had ze uitgeblazen? Met onze wijsvingers nog op het glas keken we elkaar een voor een met grote ogen aan. Toen een koude tochtvlaag op hetzelfde moment langs onze nekken streek, wisten we dat we beter met het spelletje konden stoppen. En dat hebben we gelukkig gedaan ook. Zelfs de stoerste onder ons gaf met een bleek gezicht toe dat er iets niet in de haak was. Dat was mijn eerste en enige ervaring met glaasje draaien. Samen met de bijzondere ervaringen die ik in ons gezin had en een aantal eigen paranormale ervaringen, heeft dat glaasje draaien avontuur mij tot het schrijven van Geestverwanten verleid.
Misschien is het daarom ook niet verwonderlijk dat ik het boek heb opgedragen aan mijn vader. Hoe geweldig was het toen Geestverwanten vorig jaar de Jonge Jury Debuutprijs won en inmiddels is de derde druk van het boek alweer uitgekomen. Jammer dat mijn pa dat allemaal niet meer mocht meemaken.
Sinds Geestverwanten is uitgebracht, vliegen de verhalen van tieners (maar ook van volwassenen) die – meestal stiekem – aan glaasje draaien doen of gedaan hebben, me om de oren. Sommige van die verhalen zijn echt niet mis en soms zelfs met slepende negatieve gevolgen. Het is in ieder geval geen spelletje dat je voor je plezier moet doen. En als je het toch zo graag eens zou willen uitproberen, zorg er dan voor dat er een goed medium bij is en dat je stevig in je schoenen staat.
Overigens was mijn vader ook een zeer goed verhalenverteller. Die verhalen kon hij zo uit zijn duim zuigen, en meestal waren ze op z’n mooist rond kinderbedtijd. Dan lagen mijn twee broers en ik ademloos naar hem te luisteren. Het waren verhalen die pa de volgende dag alweer vergeten was, maar die bij mij nu nog steeds in mijn hoofd zitten. Verhalen met een boodschap die meestal betrekking had op iets wat we die dag beleefd hadden. Sweet, sweet memories!
Toen mijn eerste kleinkind werd geboren – ik heb er nu vier – ben ik begonnen met die verhalen op papier te zetten. Ik stuurde ze naar vrienden die ze voorlazen aan hun kinderen en ze aan de kinderen mee naar school gaven. Zo kwam het dat ik door een school benaderd werd met de mededeling dat mijn verhalen werden gebruikt in kringgesprekken. Ze gaven me de tip om meer met de verhalen te doen. Ik heb er toen een paar ingestuurd naar Borre Leesclub en ben uitgekozen om een van de bij-schrijvers te worden. Borre Leesclub heeft vier boekjes voor groep 1 en groep 2 van de basisschool met mijn verhalen erin uitgegeven. Ook heb ik geschreven voor Bobo.
In 2010 heb ik op verzoek van Bureau Thuisfrontzaken van de Koninklijke Landmacht ‘Het verhaal van Famke’ geschreven. Dat verhaal is uitgebracht ter ondersteuning van jonge kinderen van militairen die door defensie worden uitgezonden.
Overigens is mijn eerste kleinkind al zo groot dat ook zij Geestverwanten al gelezen heeft.
Op dit moment ben ik bezig aan het vervolg op Geestverwanten. Het is niet de bedoeling dat het een serie wordt, het zijn sowieso boeken die los te lezen zijn. Vooral het onderzoek dat ik voor mijn verhalen moet doen vind ik erg leuk. Voor Geestverwanten moest ik bijvoorbeeld weten hoeveel traptreden er tussen twee verdiepingen van een verpleeghuis zitten. Daar ben ik dan niet zo moeilijk in, ik stap gewoon een verpleeghuis binnen, leg uit wat ik kom doen en vrijwel altijd mag ik dan zelf op onderzoek. Dat levert vaak nog erg leuke gesprekken op ook. Soms breng ik wel eens een middag op een bankje bij een school door om te luisteren naar wat kinderen/jongeren tegen elkaar zeggen, welke woorden gebruiken ze, etc. Voor Geestverwanten en ook nu weer bij het vervolg heb ik vaak advies van politie of forensische opsporing nodig. Door hen word ik ongelooflijk goed geholpen. Regelmatig heb ik tijdens het schrijven van een hoofdstuk een rechtsreeks applijntje met mijn contactpersoon bij FO. Ik mag de gekste dingen vragen en daar maak ik dan ook gretig gebruik van. In beide boeken zitten paranormale ervaringen verwerkt die ik zelf heb meegemaakt. Bijzondere ervaringen die mij op mijn levenspad verder hebben geholpen. Ervaringen die ook de hoofdpersoon in mijn boek, Merthe, en haar vriendinnen verder moeten helpen bij hun avontuur(en).
Naast mijn schrijfwerk heb ik een eigen uitgeverij, uitgeverij Oleander, waarin ik Geestverwanten uitgeef. Daarnaast ben ik creditmanager bij een geweldig leuk IT-bedrijf in Zoetermeer. Genoeg te doen dus 😊
Mocht je Geestverwanten nog niet hebben, dan kun je het (indien gewenst) gesigneerd via mij bestellen. Stuur mij daartoe even een mailtje naar: spruit-hm@ziggo.nl
Als je erbij zet dat je de blog hebt gelezen op: Ik hou van horror, fantasy en spanning, dan neem ik de verzendkosten binnen Nederland voor mijn rekening. Mocht je in België wonen, dan breng ik op het verzenden (via Kiala) de verzendkosten binnen NL € 1,95, in mindering.
Bedankt voor jullie aandacht en voor wie Geestverwanten nog gaat gaan lezen: Ik wens je alvast heel veel spannende en avontuurlijke uren toe!
Hilda Spruit
ik hou van horror, fantasy en spanning 