Blogtour: J.Sharpe – Reflectie

Ik kijk altijd weer uit naar de nieuwe Sharpe. En ook deze keer zijn al mijn verwachtingen uitgekomen.

Het begint meteen al erg goed. Een aantal jongens gaan voor youtube een cool filmpje maken. Ze gaan iemand levend begraven. Hier werd ik meteen al kriebelig van. Ik ben nogal claustrofobisch en als een auteur je dat gevoel kan geven….. Dit in combinatie met mijn andere fobie: doodskisten was echt griezelig. Maar dat is kicken, dat een boek je op de kast jaagt!

Het verhaal is een grote nachtmerrie. Er zitten verschillende mensen vast op een bergtop, omdat de zeespiegel van uit het niets enorm is gestegen. Ze kunnen geen kant op. Er is geen stroom, water of eten. Contact met de buitenwereld is onmogelijk, maar is er eigenlijk nog wel een droog stukje op de aarde over?

Tijdens het lezen, krijg je steeds meer vragen….. Heerlijk….. De mensen daar, denken dat ze gek beginnen te worden en als lezer heb je geen iee wat er aan de hand is. Er gebeuren zoveel vreemde, onverklaarbare dingen, dat je dit boek gewoon niet meer weg kunt leggen. Uitlezen moet!!

Ik kreeg bijvoorbeeld een Lost gevoel. Die tv serie kwam meteen in me op. Ik bleef maar nadenken…..

Wat is er aan de hand? Wat is werkelijkheid… Wat is tijd? Waar ben je eigenlijk in terecht gekomen? Zoveel vragen. Theorieën ga je bedenken, de een nog gekker dan de andere.

En op het einde denk je…he??? Dat zag ik niet aankomen tot op het allerlaatste moment….En je wilt dan eigenlijk meer! Wat een verslavend boek!

Ik vind J.Sharpe nu officieel beter dan Stephen King.

Dystopische wereld en jij kunt er ook terecht komen…. creepy idee. Dus ga je iets anders tegen de dingen aankijken. Er is weinig over bekend…. Maar wat als?

Dit boek zet je ver na de laatste blz nog aan het denken..heerlijk isdát!

Een spreuk dat bij het boek past:

Als is de leugen nog zo snel….. het verleden vindt je wel.

Het gaf me ook het gevoel van een Robin Cook boek. De titel van het boek ga ik niet vertellen. Zodra je dit boek uit hebt weet je wsl welke ik bedoel! Het is toch weer helemaal anders, maar het geeft je wel dat gevoel. Maar niemand weet hoe het echt is… totdat je hetzelf meemaakt. Ook een boek van Stephen King spookte nog lang door mijn hoofd. Maar ik vind reflectie veel beter!

Dit boek heeft dus Cook en King en nog zoveel meer……….. Deze helecombinatie is GEWOON perfect. 5 DIKKE sterren.*****

Sylvain Neuvel – Ontwakende Goden

Dit is het tweede deel van de serie. De reusachtige robot doet nu grotendeels wat de onderzoekers willen. Maar er duikt vanuit Het niets een tweede nog grotere robot op in het hart van Londen. Niemand weet hoe hij daar komt en wat de robot en zijn bestuurders van plan zijn. Ze gaan de robot inspecteren en houden rekening met het ergste scenario. Gaan ze nu echt contact maken met aliens? De hele wereld kijkt mee naar De vorderingen. Maar als het goed uit De hand dreigt te lopen, breekt de hel op aarde los. Er vallen veel slachtoffers.

Wie is er de baas in het universum? Wie is de sterkste? Wie gaat er winnen?

Na boek 1 wou ik toch weten hoe het verder ging. Maar de schrijfstijl heeft me een hele tijd tegengehouden om het boek op te pakken Het is namelijk grotendeels geschreven in interview vorm. En als lezer weet je niet wie de mensen interviewt, het is te mysterieus. Hierdoor creëert de auteur meer afstand en kreeg ik wederom geen binding met de vele personages.

Er komen best heftige scènes voorbij, maar doordat ik niet in het verhaal kon komen, deed het me ook niet zo veel. Buitenaards léven mag van mij echt ingrijpen en de mensheid te grazen nemen.
Er zijn ook hele stukken, met alleen maar dialoog. Leest gewoon niet prettig. Deze schrijfstijl is wél origineel, maar zo niet mijn ding!

Andere stukken zijn bijvoorbeeld in rapport vorm geschreven. Dat helpt ook niet mee om in het verhaal te komen of te blijven. Ook komt het echt langzaam op gang. Na ruim 80 blz, begint het wel spannend te worden. Ik moest mezelf dwingen om het uit te lezen.

Het is mijn serie niet. Er komt ook nog een boek 3 aan. Het einde is namelijk nogal open. Maar ik lees boek 3 niet meer. Mijn interesse is niet meer gewekt. Ik geef het boek 2,5**.

Siobhan Dowd- Het reuzenrad mysterie

Ted en Kat nemen hun neef Salim mee naar het London Eye. Salim gaat in zijn eentje de cabine in. Precies een half uur later moet Hij uitstappen. Maar dat doet hij niet. Ook niet uit de andere cabines… Waar is Salim gebleven, hij kan niet in het niets verdwijnen, toch?

Ted is een bijzonder slim jongetje, hij heeft veel theorieën, over wat er gebeurt kan zijn. Samen met Kat gaat hij uitzoeken, welke er zou kunnen kloppen en welke niet.

Ted begrijpt veel dingen niet, die volwassenen zeggen, hij zit vol met vragen en is recht voor zijn raap. Dit zorgt voor heel veel humor. Je ziet de wereld door zijn ogen. En dat is een heel andere kijk als die van jou En mij. Dat maakt het een origineel verhaal, waar je echt doorheen vliegt.

De politie is ook op zoek naar Salim, wie zal hem vinden? Het is ook enorm ontroerend, maar de humor en jeugdige kijk op het leven, maken het een echte mysterieuze feelgood thriller/ roman. Ik weet het eigenlijk niet, dit is een boek dat in meerdere genres past. Het kan gelezen worden door jeugd en volwassen.

Toch had ik wel vrij snel door, hoe het in elkaar zat. Dat is dan wel weer jammer. Maar dat nam het plezier zeker niet weg. Ted is namelijk zo bijzonder, dat je voor hem valt en je wilt hem helpen.
Ik geef het boek 3***

Blogtour : Vrouwe van Myrdin – Cathinca van Sprundel

Dit boek stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Ik was dus dolblij dat Ik mee kon doen met de Blogtour. Ik ben verliefd op de cover. Als je Het boek leest, kun je de cover in het verhaal plaatsen. Ik hou er van, als dat gebeurt.

Het gaat over Airys, haar dorp en koninkrijk is jaren geleden opgeslokt door de duistere Andere Wereld. Ze werkt er gigantisch hard voor om het weer terug te krijgen. Ze is in dienst bij koningin Aranrod. Deze vorstin heeft haar een belofte gedaan: ze zou haar helpen om haar koninkrijk terug te krijgen, na 7 jaren van dienst. Maar het gaat helemaal anders. Ze komt op een bijzonder eiland terecht en maakt vrienden. Maar ze wil vooral wraak nemen op Aranrod. Ze wacht op een kans……

Mijn favoriete personage is Waldrun. Ik vind hem loyaal, aardig en hij heeft een hele coole gave. (Hij noemt het zelf een vloek, ik niet. Hij is perfect!).

Het is een magisch verhaal, waar je helemaal in kunt verdwalen. Ayris is een meisje, dat in een vrouw begint te veranderen. Dus dat kan herkenbaar zijn, als lezer. Volwassen wordt je door te vallen en weer op te staan. Deze jonge vrouw maakt heel veel mee, het raakt je ook echt.

Fantasy in een sprookjesachtige wereld, waarin het hoofdpersonage durft te dromen van een betere toekomst, ook al heeft ze veel tegenslag. Het is een spannend EN mysterieus verhaal, met thema’s als liefde, vertrouwen en verdriet.

Het heeft een middeleeuws, Keltisch sfeertje en dat allemaal samen maakt het een fijne combinatie. Het leest lekker vlot en de vormgeving vind ik ook erg mooi. Het begin van een nieuw hoofdstuk is origineel gedaan, maar ook komt de cover op elke bladzijde terug d.m.v. een logo.

Ik hoop stiekem op meer boeken over deze wereld. Ik heb er echt zin in.

Achterin staat nog een verklarende namenlijst. Ik vind dat altijd een toevoeging. Ik heb het in dit boek alleen niet nodig gehad. Ik zat gewoonweg goed in het verhaal.
Ik geef het boek een 9. Dat zijn 4,5 sterren.

Paul van Loon – Avonturen in het heksenbos

Foeksia is een enthousiaste mini heks. Ze woont met haar vader Kwark in het bos. Ze maakt veel avonturen mee. Een aantal van deze avonturen, kun je zelf meemaken in dit boek. Bomvol humor en er gaan natuurlijk weer de nodige dingen fout. Ook op school, gaan sommige dingen niet goed. Ze gaat bezems temmen, met haar mensenvriendje op stap en tovert er weer lekker op los. Ze komt ook in haar eigen kerstverhaal terecht… maar wat als haar vader ineens weg is? En wat zit er in dat bijzondere ei? Een klein zusje? Foeksia wil graag een zusje om mee te spelen.

Achterin het boek staat nog een stukje over de kracht van het voorlezen, van de auteur zelf. Voorlezen is een feest! Zo ga je boeken steeds leuker vinden en ga je zelf ook steeds meer lezen. Ik ben hierdoor een echte boekenworm geworden. Het zorgt voor mooie herrinneringen, maar ook pak je zo als kind zelf sneller een boek op.

De illustraties zijn echt heel erg mooi in deze versie. Dat voegt zeker veel waarde toe, aan het verhaal van Foeksia.

Ik waardeer het boek met 3,5 sterren.

Gena Showalter – Zombie Party

Gena Showalter – Zombie Party

De zombiejagers krijgen weer te maken met Anima. Onkruid vergaat niet. Ze blijven door experimenten. Ze moeten samen werken met Camilla (Milla) en dat zien ze helemaal niet zitten. Maar het zal moeten. Zelfs Frosty moet eraan geloven, terwijl het Milla haar schuld is, dat Kat dood is. Frosty dreigt van het rechte pad af te raken en iedereen maakt zich zorgen om hem. Frosty is boos op de wereld en wil alle zombies voor eens en altijd uitroeien. Kunnen ze de wereld zombievrij krijgen? De zombies zijn trouwens ook niet zoals je ze gewend bent. In deze wereld, kan een gewoon mens ze niet zien. Het zijn geen doorsnee zombies en dat maakt het een originele serie.

In dit boek leer je Frosty en Milla stukken beter kennen. Thema’s als: verraad, overlevingsdrang, vriendschap, liefde en ontkenning, staan centraal in dit verhaal.

De achterflap, lijkt te suggereren dat het weer een verhaal is over Ali. Maar de verhaallijnen die je in dit boek volgt zijn die van Frosty en Milla. En dat is na 3 boeken, enorm wennen.

Boek 4 van de white rabbit chronicles is heel anders geschreven. Hierdoor mis je Ali en Cole uit de vorige boeken echt. Ze komen er wel in voor, maar een beetje op de achtergrond. Dit is namelijk de kans voor Frosty om in de schijnwerpers te staan. Ik hou van Frosty, echt waar. Maar wou hem echt een schop onder zijn kort geven in dit verhaal. Ga er voor kerel!

Er zijn behoorlijk veel zwijmel momentjes, maar het draait ook om verlies en het accepteren daarvan. Toch zit er ook genoeg vuurwerk in. Maar ik mistte het vuurwerk tussen Ali en Cole echt. Doordat Frosty en Milla heel anders zijn, dan mijn 2 favoriete personages, leest het heel anders. Frosty is echt gigantisch boos en zit in de knoop met zichzelf. Toch is het ook verfrissend om de zombie wereld door hun ogen te zien.
Het einde is een echt einde. Ik heb er vrede mee. Toch vind ik het heel jammer, dat er niet meer boeken gaan komen over Ali. Ik hou van die meid! Het eindigt wel op meen typische Ali manier en dat vond ik erg leuk.
Ik vond dit wel het minst spannende boek in de serie. Daarom geef ik 3.5***.

*Magische werelden, fantasy met dieren en bookcrushes*

Kinderboekenfb vroeg mij of ik een top 3 kon maken, van mijn favoriete kinderfantasy en young adult.

Ik wist meteen dat het onmogelijk was. Dus heb ik besloten om het op 3 thema’ste houden. Ik wil jullie graag kennis laten maken met mijn favorieten!

Magische werelden

*Harry Potter en dan vooral de Orde van.. Omdat Harry hier met Sirius samen kan zijn in een vreemd huis en waar op Hogwarts een strijd ontwaakt. Hij voelt zich geliefd en raakt ook hartverscheurend weer dingen kwijt. En Hogwarts krijg je genoeg te zien in deze film. Echte magie.

* Terra fabula. Deze boeken zitten vol magie. Boeken met een gebruiksaanwijzing. Ze hebben hun eigen wil. Ook kunnen in deze wereld de dingen om je heen ineens pootjes krijgen. Spannend verhaal over twee kinderen die in een magische wereld terecht komen.

Fantasy met dieren

* In de ban van de wolf, kun je letterlijk door de ogen kijken van twee gedaantwisselaars: Esther en Jonathan. Je weet dan hoe het voelt om een wolf te zijn. Het zit ook vol met spanning.

*Wolfling is een boek over een wolf die in een jongen kan veranderen. Dit zorgt voor grappige momenten. In de circussfeer, maar met duistere wezens ze moeten ontwijken. Een boek over echte vriendschap. En de covers zijn 3d. Zo gaaf!

*the christmasaurus. Ik hoop dat ze deze ooit in het NL gaan vertalen. Het is niet alleen een spannend verhaal. Het geeft je een kerstgevoel… heeft een boodschap en zit boordevol humor. Super leuke illustraties!

Bookcrushes

Zwijmelen. Tja… Ik kan dat erg goed als er fantasy in het spel is.

* Drift. Patch is de ultieme bad boy. Hij doet me enorm denken aan Damon Salvatore. Hij is goed, maar heeft ook slechte trekjes. En de mysterieuze sfeer om Patch heen. En het gaat over Nephilim. (Soort engelen, moet jezelf beleven) Heerlijk. #Crush😀.

* Stad van Beenderen.Ik ben helemaal dol op Jace uit de boeken. Ook weer zo’n badboy. Maar zijn hart zit meestal wel op de goede plek. Ik hou van zijn haar. Hij is mega stoer en jaagt op demonen. En heeft een gezonde dosis humor #megacrush

*IJzerkoning….Puck en Ash. Ik ben meestal team Puck. Heb zelfs een huisdier naar hem vernoemd. Hij is heerlijk eigenwijs, niet op zijn mondje gevallen en super grappig. De Puck uit het zomerrijk is geweldig. Dan is er ook nog Ash. De ijspegel, de sneeuwbal (als #teampuck mag ik hem zo noemen) en prins van het winterrijk. Dat ze tegenpolen zijn is duidelijk. Maar het zorgt voor twee bookcrushes. Lol. De wereld waarin ze leven is ook geweldig. En stiekem ben ik ook dol op Grimalkin een kat die wel heel slim (of gemeen) is. #ubercrush

Marieke Nijkamp – Voor ik je loslaat

Dit boek neemt je mee naar Alaska. In the middle of nowhere ligt het dorpje: Lost Creek. Corey groeit er op, samen met haar excentrieke beste vriendin Kyra. Corey haar moeder krijgt een baan aangeboden in de bewoonde wereld en ze verhuizen. De vriendinnen beloven elkaar, dat ze elkaar snel weer zien en ze blíjven contact houden. Als Corey een aantal maanden later hoort dat Kyra is gestorven, gaat ze meteen naar Lost Creek. Maar eenmaal daar aangekomen voelt ze zich niet welkom. En er is iets vreemds aan de hand. Kyra zou zelfmoord hebben gepleegd, Corey gelooft dat niet en gaat op onderzoek uit. De mensen in Lost Creek doen vreemd, ik kreeg er de kriebels van. De mensen in het dorp doen geheimzinnig en lijken vrede te hebben met Kyra haar dood. Naarmate ze meer puzzelstukjes kan plaatsen, komt ze erachter dat er veel meer aan de hand is.

De mysterieuze sfeer, laat je doorlezen. Het is ook best spannend, maar op een manier dat je er de kriebels van krijgt. Als lezer gaan je haren rechtop staan van de dorpsbewoners. Ze zeggen namelijk vaak hetzelfde over de dood van Kyra en lijken er helemáál niet om te treuren. Dit zorgt voor een horror achtige sfeer in een koude omgeving. Niet alleen de omgeving is koud, de mensen ook.

Het leest erg vlot, het plot is niet echt verrassend. Maar die sfeer, maakt het hele boek tot een verhaal waarbij je door moet lezen. Psychologisch gezien, zit dit boek erg sterk in elkaar. En het geeft ook een kijkje in wat wij menselijkheid noemen of het gebrek eraan. Dit boek is heel anders dan 54 minuten. 54 minuten was heel reëel. Dit boek zie ik niet zo snel echt gebeuren. Dus meer fantasie zit er in dit verhaal. Ik heb er van genoten, hou van deze schrijfstijl. 4****

Song Lonegren – De Pendelkit

Sig lonegren – De pendelkit

Ik ben nog steeds elke dag aan het oefenen. De laatste maand ben ik van een zeer sceptische beginner, naar een beginnende pendelaar met vertrouwen gegaan. In het begin dacht ik… dit lukt echt niet.

Naarmate je meer oefeningen doet, zoals je ja en nee vinden, kom je erachter dat het vaak echt werkt. Het werkt niet altijd en je moet de juiste vragen stellen. Door middel van dit boek, leer je pendelen op een manier dat iedereen het begrijpt. De test met de muntjes vond ik heel bijzonder. Het werkt gewoon. Hoe… dat snap ik nog steeds niet. Ik vond het heel apart om te leren. Door middel van de mooie kaarten kun je nog veel meer pendelen. Bijvoorbeeld Het weer of een percentage. Je leert zelfs naar olie pendelen.

Makkelijk uitgelegd. Wanneer je iets moet doen, staat het cursief gedrukt. Tekeningen geven nog meer uitleg. Je komt alles te weten over pendelen en leert gaandeweg met de bijgeleverde pendel om te gaan.

Ik vond het een bijzondere ervaring en ga het zeker blijven gebruiken. Ik heb geen idee hoe het werkt. Dat maakt het juist ook zo leuk. Je innerlijke zelf misschien? Zwaartekracht? Hersengolven? Magnetisme? Ik denk een combinatie van dat alles. Maar juist omdat je er niet echt Een vinger op kunt leggen, is het gaaf om te zien dat het werkt. Naarmate je meer geoefend bent, gaat het steeds beter. Het is geen exacte wetenschap. Maar toch klopt het wel vaak. Ik geef deze kit *****, omdat iedereen het hier mee kan leren en het erg leuk is!

Boek van de maand augustus 2018: Bloed

Boek van de maand augustus 2018 : Bloed

Bloed, het eerste deel van de Vertellingen van de Ondergang, is eigenlijk het boek dat ik nooit wilde schrijven. Tegelijkertijd is het het verhaal dat ik altijd al op papier wilde zetten. 😉

Nadat ik de trilogie over Lilith had geschreven, kreeg ik van lezers veel vragen of ik nog ging vertellen hoe haar verhaal verder ging. De trilogie was immers netjes afgerond, maar het einde hield ook de belofte in zich van een nieuwe begin. Ik antwoordde steevast: ‘Ik ga nooit meer over haar schrijven.’ Voor mij was het verhaal klaar. Ik had de trilogie zo opgebouwd dat je als lezer zelf een invulling kon geven aan de God Jakob. Is hij de meedogenloze God zoals Kasimirh hem afspiegelde? Of had hij ook een barmhartige kant? Jouw mening daarover beïnvloed ook hoe het Lilith verder zou vergaan. Voor mijn gevoel zou ik dat met een vervolg teniet moeten doen. Dan moest ik gaan vertellen: ‘Je dacht wel dat het zus en zo zat, maar eigenlijk is het dit en dat.’ En dat klopte niet met wat ik met de trilogie wilde bereiken.

Dus schreef ik Jager & Prooi. Maar de lezers bleven aandringen en ook Lilith begaf zich steeds meer op de voorgrond. Dat laatste snapte ik eigenlijk helemaal niet. Ik had haar al zoveel aangedaan… wilde ze nog meer?

Langzaam kreeg ik meer ideeën voor het verhaal. Als ik het zorgvuldig opbouwde en nieuwe personages introduceerde naast Lilith, dan zou dit wel eens kunnen gaan werken. En uiteindelijk werd ik zo enthousiast, dat ik het verhaal toch maar ben gaan schrijven.

Bloed (en daarmee ook de volgende delen van deze serie) zijn het meest uitdagende dat ik heb geschreven. Het begint met drie verschillende verhaallijnen: die van Lilith, van Kiril en van Nighram. Het verhaal van Nighram (een meisje dat opgroeit in de woestijn en een zorgeloos leven leidt tot daar de strijders van de Goden opduiken) heeft op het eerste gezicht niets met de anderen te maken. En hoewel Kiril en Lilith veel meer interacties hebben en te maken krijgen met dezelfde strijd, hebben zij ook allebei duidelijk hun eigen verhaal. Daarnaast moet dit al mijn andere series aan elkaar knopen en veel meer onthullen over het ontstaan van mijn wereld en de rol van Jakob en de andere zogenaamde Goden. Dat is een behoorlijke puzzel, maar wel een hele leuke.

Bovenal is de Vertellingen van de Ondergang een verhaal geworden over de zoektocht naar je eigen drijfveer. Hoelang doe je wat je wordt opgedragen? Wanneer is het genoeg en kies je je eigen pad? Het is het verhaal dat ik altijd al wilde schrijven, omdat het verenigt wat ik zelf zo goed vond aan de Lilith trilogie (het mystieke), Jager & Prooi (het psychologische) en zelfs de gekkigheid van Hydrhaga.

Nieuwsgierig geworden? Lees op http://www.kimtentusscher.com gratis de eerste 30 pagina’s van Bloed en al mijn verhalen. Kim ten Tusscher