Bart Vanhee- De herschreven werekd: de jacht op het medallion

Jake is in het bezit van een magisch medallion, waar veel schimmige figuren, hem achterna zitten. Ze willen hem dood hebben en een aantal van zijn naasten staat ook op de moordlijst. Zijn vader wordt vermoord. Hij gaat op onderzoek met zijn vrienden en komt erachter dat niets is wat het lijkt. Zijn vertouwen heeft een deuk gekregen en hij worstelt enorm met zijn gevoelens

Het boek voelt als een soort queeste, die langzaam op gang moet komen. Je weet als lezer meteen, dat dit een serie gaat worden. Sommige momenten vond ik behoorlijk lang duren. Hierdoor was de vaart er uit. Want er zitten wel degelijk goed spannende en duistere momenten in, daar heb ik van genoten. Maar het was voor mij niet genoeg.

De personages praten veel / denken veel terug aan een gebeurtenis jaren geleden. Een gevecht met een magiër. Hierdoor had ik constant het gevoel dat ik te veel geschiedenis had gemist. Het voelt aan, als een boek 2, in een serie. Dat gevecht met die magiër had ik graag alles over gelezen, voor ik aan dit boek begon. Dan voelt het completer. Dit gevoel bleef aan me knagen en me dwars zitten.

De cover is prachtig en past in het verhaal.

Het einde heeft een epiloog, die je achterlaat met de smaak naar meer. Maar voor mijn gevoel krijgt dit boek een 5.5, dat zijn net geen 3 sterren. Ik kreeg totaal geen band met de personages. Werd er niet ingezogen. En dat is toch wel een eis, die ik stel, bij het lezen. Tot ver over de helft had ik dat missende gevoel en het is nooit meer weggegaan. Jammer maar helaas. Wat niets voor mij is, kan wel jouw boek zijn. Daarom is lezen ook zo bijzonder. Iedereen denkt en leest anders.

Advertentie

R.L.Stine- De laatste klas 5: de laatste kans

Mary komt in de problemen als ze in het lokaal van meneer Morley de opgaven voor een toets probeert te stelen. Hij belooft haar er niet bij te lappen. Ze heeft een verleden en dan komt ze nog meer in de problemen, als het uitkomt. Morley vraagt haar om iets voor hem te doen. Hierdoor komt ze juist nog meer in de problemen. Hij gebruikt haar en gaat steeds een stapje verder met zijn opdrachten. Hij heeft haar in zijn macht. Hoe komt ze uit zijn klauwen vandaan?

Dit is tot nu toe, mijn minst favoriete boek uit de serie. Ik vind Mary zo naïef. Ik kan niet geloven, dat ze erin trapt. En ze blijft er in trappen. De geloofwaardigheid was er voor mij echt af. Daarom geef ik het maar 2,5 sterren. Ik vond het niet spannend, wel behoorlijk voorspelbaar. Ik snap niet dat iemand zo dom kan zijn. Dat wil er bij mij niet in……

Micol Ostow – Riverdale the day before

Het boek is een echte prequel op de serie. Hoe zagen de levens van de bekende personages eruit, voordat het bergafwaarts ging in het stadje? Archie heeft bijna geen contact met Jug en is hier al druk bezig verliefd te zijn op zijn muzieklerares. Wat uitvoerig aan bod komt in de serie. Dus dat is niets nieuws, dat verhaal ken je al. Jug maakt zich zorgen om zijn vader en werkt nog in de bioscoop. Hij probeert gewoon te leven, maar het zit hem niet mee. Ook dat ken je uit de serie. Betty zit in Los Angeles en loopt daar stage, bij een leuk blad, maar ze wordt er tegengewerkt. Hier wordt de speurneus Betty geboren. Veronica woonde nog in Manhattan en kende de 3 anderen nog niet. Maar je komt er wel achter, hoe ze in Riverdale terecht is gekomen. Dat was een hele diepe val. De Blossoms komen voorbij en Jason leeft nog en is verliefd op Betty haar zus.

Sommige dingen zijn nieuw, andere dingen ken je al een tijdje. Leuk in deze boeken, zijn de wahtsappberichten, de mailtjes en de affiches, die je interesse prikkelen. Je voelt al snel dat Riverdale op het punt staat te veranderen en nooit meer hetzelfde zal zijn. Maar het is niet echt vernieuwend en geen boek dat je snel nog een keer wilt lezen. Dat is erg jammer. Ik heb andere Riverdale boeken gelezen en deze waren wel super. En niet verfilmd. Maar wat niet is, kan nog komen. Het viel mij gewoon erg tegen en ik heb er langnover gedaan om het uit te lezen. Ik vind de vier vrienden, veel leuker als een team. Alleen zijn ze maar individuen. De verhaallijn van Veronica, zag je van ver al aankomen. Betty was dan het leukste en en beetje verrassend. Het is wel een aanvulling op je riverdale kennis, dat dan weer wel. Maar je kunt het ook gewoon helemaal missen, dit boek.

Cijfer:5. Dat zijn 2,5 sterren. Meer kan ik er niet van maken.

Heksje Lilly 2×: De klas op zijn kop & De reis naar Mandolan

De reis naar Mandolan

Dit boek is een groot avontuur en is verfilmd. Er staan fotos in, uit de film. Lilly wordt gevraagd om een koninkrijk te redden, met haar toverkunsten. Deze uitnodiging, komt bij haar terecht op een bijzondere manier. Ze moet uitvinden wat er aan de hand is. Haar drakenvriend wordt ernstig ziek. Bijzondere dieren helpen haar op deze reis, of werken haar juist tegen. Ze reist naar een begraafplaats aan het einde van wereld, komt terecht op duistere plaatsen….. het is een groots avontuur.

Het voelt een oosters/ 1001 nacht aan. Geesten in flessen. Er zitten wat leerzame weetjes in.

Leest vlot, is een dikker boek, dan je gewend bent. Dit verhaal is erg leuk en de zwart-wit illustraties passen goed bij het boek. De foto’s uit de film hadden wat beter verdeeld kunnen worden. Nu zijn ze nogal spoilerig, omdat ze voorbij koken, voordat je er iets over gelezen hebt. Dat is dan jammer, wat je weet wat er gaat komen. Deze moet je eigenlijk na het lezen, pas bekijken. Toch krijgt het verhaal 3,5 sterren.

De klas op zijn kop

Lilly probeert haar lerares te helpen, als er een inspecteur langs komt. Hij kijkt of de juf goed les geeft en haar zaakjes op orde heeft. Lilly haar spreuken gaan niet zoals ze wilt en de inspecteur begint zijn geduld te verliezen. Niemand wéét dat Lilly kan toveren. De inspecteur denkt dus dat er veel mis is, met de juf. Leuke kleine zwart-wit illustraties geven het verhaal wat meer leven.

Achterin vind je nog een paar leuke tovertrucs, om zelf te proberen.

Het is een leuk tussendoortje, maar niet erg spannend. Wel grappig. Je kunt het voorlezen of zelf lezen. Het is erg snel uit. Ik vind het 1 van de mindere boekjes in de serie. 2,5 sterren.

Christopher Dell- Monsters- een bizar bestiarium

Dit is een soort koffietafel boek met een prachtige opvallende cover. Als je het boek doorbladert kom je allerlei monsters tegen. Veel schilderijen en tekeningen zijn er gebruikt. Ik vind lang niet alles mooi. Veel vind ik echt afschuwelijk. Er staat niet zo heel veel uitleg bij de tekeningen en plaatjes. Wel heel veel illustraties. Als er informatie bij staat, is het vrij droge stof.

Thema’s zijn: Goden en monsters. Duivels en demonen. Magische monsters. Draken en vliegende monsters. Watermonsters. Transformaties en hybriden. Geesten en spoken. Folkloristische monsters. Hóe je monsters kunt bevechten. Aan de rand van de wereld.

Het is mijn boek niet en dat vind ik erg jammer, maar de vormgeving aan de binnenkant vind ik gewoon niet mooi. De buitenkant is prachtog. Voelt aan als een slangenhuid. Maar de inhoud valt tegen, door de illustraties, die ik niet mooi vind.

Het beetje tekst dat er dan in staat, kan mij niet echt bekoren of iets nieuws vertellen. Hetmkrijgt van mij dan ookmmaar 2,5 sterren.

Simone Foekens- Jacht

• 

De tweeling Tim en Sil ontdekt een geheel nieuw spel. Ze zijn net verhuisd, van Den Haag, naar het platteland en deze hobby is een groot avontuur voor hen. In het dorp en omgeving, worden steeds overvallen gepleegd, terwijl zij er proberen te aarden.

Geocoachen, dat is een soort schatjagen met een gps. Dit boek speelt zich af, in een tijd dat er nog niet veel mobieltjes een gps ingebouwd hadden. Dus gebruiken ze een losse GPS. De jongens doen alles samen, totdat er 1 verliefd wordt en gaat schatzoeken met een meisje. Ze komen in een gevaarlijke situatie terecht. Wie zal ze redden?

Het is een boek, waarbij je veel gaat leren over deze hobby. Veel aparte benamingen, waar je nog nooit van gehoord hebt.

Het is een leuk concept, maar iets teveel informatie, waardoor het boek pas spannend wordt, tegen het eind. Dat is erg jammer. Het krijgt van mij 2.5 sterren

Ben Bokhout- De Elfsteen

In Groot Walburcht krijgen ze binnenkort onverwacht bezoek, van een schip met Elfen. De hele stad us en rep en roer,want hoe gaan ze dit bezoek tot een goed einde brengen? Er zijn dingen gaande in de stad, die om verder onderzoek vragen en opgelost moeten worden, voordat het uit de hand loopt. Windjir speelt hier een grote rol. Ze willen hem weg hebben.

Het verhaal begint pas echt (dat vind ik) met de vondst van een aparte ruimte. Een soort zaal, waar een vreemde tafel staat. De kamer word onderzocht en er gebeuren vreemde dingen. Het lijkteen bijzondere vorm van magie te zijn.

De titel is meteen een belangrijk stuk van het verhaal. Als de elfsteen wordt gestolen, staat de wereld op zijn kop.

Piraten zitten er ook in, ik ben er dol op. De zee, komt voor in het verhaal, op de achtergrond en soms op de voorgrond.

Dit boek is een omnibus. Er staan 3 boeken in, die samen de trilogie De elfsteen vormen.

Het is een dikke pil van bijna 800 blz. Het formaat vind ik een beetje onhandig.

De hoofdstukken zijn gewoon te lang. Je leest niet zomaar even een hoofdstuk. Dit is een fantasy verhaal waarbij je in alle rust moet kunnen lezen.

Er zijn veel personages en er komen veel magische wezens in voor. Dwergen, elven, tovenaars, draken, nimfen, het boek zit er vol mee. Maar veel personages, komen maar eventjes voorbij. Je vraagt je af, wat ze met het verhaal te maken hebben. En ook: waar zijn ze gebleven?

Soms staan er woorden cursief gedrukt. Je kunt soms opmaken wat de betekenis is, maar vaak ook niet. Ik mis echt een verklarende woordenlijst en een namen en plaatsen lijst. Ik wist af en toe niet over wat en wie ik aan het lezen was, dat haalt mij uit mijn concentratie. Het is ook geen wonder, dat ik echt heel lang over deze omnibus gedaan heb. Er staat ook veel tekst op 1 blz en dat voegt mij totaal niet. Het kan een boek maken of breken. Mijn boek is het dus niet.

Het heeft veel vanwat ik in een fantasyboek zoek, maar moest echt op gang komen en dat duurde echt te lang.. Er gebeuren veel dingen, maar de auteur schrijft erg gedetailleerd en dan zakt de spanning weg. Spannend is het zeker niet het hele boek, het is af en toe gewoon helemaal verdwenen. Ik kreeg er een middeleeuwens gevoel bij. Het voelt aan als historische fantasy. Alsof het in een ver verleden afspeelt.

Maar te veel details, halen de vaart uit het verhaal. Dat is hier wel, in alle 3 de delen aan de gang. Ik moest flink doorploeteren, zeker in het begin (tot ver over de 250 blz). Naarmate het verhaal vordert, ben je blij dat je het niet hebt weggelegd, want je wordt meegenomen naar een prachtige, magische wereld. Maar dat had echt sneller gemogen! Dan is het leesplezier echt al flink gedaald, helaas.

Heel leuk vond ik de gedichtjes. Soms met een apart thema, maar het voelde aan als een soort pauze. Even adem halen. Een rustpunt, waar ik dan echt van kan genieten.

Achterop het boek staat leeftijd: jongvolwassene tot 80+. Maar ik vind het geen young adult. Daar is het te ingewikkeld voor. Het is echt een boek voor de doorgewinterde fantasy lezer en dan nog moet het je pakken. Het is moeilijk te lezen voor beginners, zelfs ik, als fantasy-verslinder, had er flink wat moeite mee. Ik werd het verhaal niet snel ingetrokken. En met fantasy wordt ik liever vanaf het begin gegrepen.

De hele opbouw, daar had ik eerder wat van willen zien. Het kwam voor mijn gevoel echt te laat, eigenlijk had ik dat met het hele boek. Het begin had korter gemogen, om je als lezer vast te houden. Het leest erg intensief op deze manier. En ik was ook steeds na 40 tot 50 blz klaar met lezen. Het is geen pageturner, door de langzame opbouw.

Het einde vond ik mooi en goed. Ik heb er helemaal vrede mee.

Toen ik het boek uit had, was ik al veel van wat ik had gelezen vergeten. Het is geen boek dat me bij zal blijven helaas. Het was gewoon mijn ding niet. Ik kan het dan ook geen voldoende geven. Als ik aan een cijfer denk. Is het een 5,5. Net geen 3 sterren, maar 2.75 sterren. Maar ik rond het af naar 3, omdat ik van sommige stukken echt heb genoten. 3***.

De lunchroom van de weduwen- diverse auteurs

In dit boekje met thrillers krijg je korte verhalen voorgeschoteld van: Renee appel, Lieneke Dijkzeul, Escober, Nicci French, Camilla Lackberg, Denise Mina, Marion Pauw en Esther verhoef.

In bijna alle verhalen, zit een rode lijn….. het is namelijk een vrouw of weduwe die de show steelt. Of ze nou willen of niet.

Een verhaal gat over een dodelijk ongeluk. Een man voelt zich ontzettend schuldig.

Een vrouw die haar snurkende echtgenoot zat is.

Een man die vrouwen gebruikt, op de meest slechte manier.

Een cafe waar een weduwe vrouwen helpt, op een rigoureuze manier.

Een zuster secretia, die werkt met zwakke, oudere dames.

Hoe een vrouw overleeft in de gangsterwereld.

Een moeder die spijt heeft van een beslissing, die ze gemaakt heeft, toen ze nog te jong was.

De schrijfstijl is verschillend per auteur, maar echt spannend, zijn de verhalen niet. Dat valt eigenlijk best tegen. Er zijn zoveel auteurs, die kort maar krachtige verhalen kunnen schrijven, die verdienen een groter prodium. Dit bundeltje is wel aardig, maar daar houdt het dan ook mee op.

Al met al een leuk boekje in dwarsligger formaat. Maar voor mij echt een tussendoortje. De verhalen zijn soms slecht, dan weer matig of goed, maar niet de allerbeste. Ik heb veel betere bundels gelezen. Het krijgt hierdoor ook maar 2,5 sterren. Het is geen topbundel. 2**

Merel De Keyzer- Over wezenloze zielen

Sieglinde heeft geen veelbelovende toekomst in het verschiet. Ze zal nooit in het huwelijk treden. Ze mag werken in het kasteel van een graaf, waar de vreemdste verhalen over rond gaan. Ze heeft er helemaal geen zin in, maar besluit om de baan toch aan te nemen. Eenmaal daar, neemt haar leven een andere wending. Het kasteel en de bewoners, geven je meteen een akelig gevoel. Het schreeuwt gewoon: maak dat je weg komt, nu meteen!

Het speelt zich af in het Zwarte Woud, als je er zelf geweest bent, dan snap je de hele sfeer wel. Ik kreeg echt dat gevoel van het dichte Woud, het gevoel dat er weinig mensen in de buurt waren en dat de bomen oneindig zijn. De bergen, die kwamen niet erg over tijdens het verhaal, alleen dat het kasteel op een berg staat. Het dichte woud gevoel, neemt het over. Ik kan me niet herinneren, dat het personage bergop of bergafwaarts heeft gelopen. Het beklemmende gevoel van het woud en het kasteel overheersen. Dit zorgt wel voor een sfeer waar ik van hou.

Ik had eigenlijk meteen door hoe de vork in de steel zat en dat het een heel duister sprookje was. (een horror vs fantasy sprookje).

De schrijfstijl was helemaal mijn ding niet. De taal doet nogal ouderwets en deftig aan, wat op zich wel bij de sfeer in het verhaal past, maar gewoon niet fijn leest. Ook staan er in deze oude versie die ik las, veel dubbele woorden. De auteur gebruikt het woord Haar, echt enorm vaak, soms tot 3x in 1 zin. Het viel gewoon op. Het ging mij wel irriteren. Er is iets met de schrijfstijl, waardoor ik geen band kreeg met de personages, het schiep juist steeds meer afstand.

Sieglinde is best grof gebekt, daar hou ik wel van, ze is ook best een volhouder.

Het verhaal is niet echt spannend, komt heel langzaam op gang, tot over de helft gebeurt er niet zo heel veel, daarna komt er magie om de hoek kijken en gaat het steeds meer een duister sprookje worden. Het heeft iets weg van Assepoester, maar zij werkt niet voor haar stiefmoeder, maar voor een Beest.

Het is een voorspelbaar verhaal. Alles wat het hoofdpersonage doet, lukt. De opdrachten die ze moet vervullen, gaan haar vrij makkelijk af. En dan is er 1 opdracht, dat ze iets moet opduiken uit een meer. En daar heeft ze iets voor nodig, zodat ze onderwater kan ademhalen. Dat is echt vergelijkbaar met Potter. Er zit ook een stuk in dat gaat over een bal, waar ze gaan dansen. Dat bal doet me denken aan een van mijn meest favoriete verhalen ooit.

Het verhaal begint steeds duisterder te worden, maar eindig best abrupt. De laatste scene, ging te snel voorbij, maar had nog wel een verrassing in petto. De graaf geeft me een Beest gevoel ( van Belle), maar Sieglinde is zeker geen Belle.

Het is duidelijk mijn boek niet. Ik zit op een cijfer 5 tot 5,5 ongeveer . En dat zit tussen de 2,5 en 3 sterren in. Het is voor mij niet voldoende, het verhaal had veel meer kunnen worden. Jammer, maar helaas.

Dit boek is geschreven, door een jong meisje. Ik vind het heel knap, dat je dat durft en doet op zo’n leeftijd.

Marieke Nijkamp- zelfs als we zwijgen

Je duikt in een spel met 5 vrienden. Ze doen aan rollenspellen en lossen een moord op in een zelfverzonnen wereld. Ze zitten in een huis in the middle of nowhere, maar doen alsof het een kasteel is. Ze hebben allemaal geheimen en het het is een divers gezelschap. Ze zijn allemaal anders. Ze moeten samenwerken, nog 1x om het spel tot een goed einde te brengen. In het echte leven hebben ze allemaal hun problemen en de vrienden botsen steeds vaker. Het voelt vanaf het begin al niet gemoedelijk. Niemand lijkt veilig te zijn in dit spel.

Ik keek heel erg uit, maar het nieuwe boek van Marieke. Maar ben absoluut niet tevreden over dit verhaal. Het valt heel erg tegen.

Het komt maar niet op gang, is totaal niet spannend en heel erg verwarrend. De auteur had er nooit vanuit mogen gaan, dat elke lezer alles maar klakkeloos begrijpt. Ik moest zeer regelmatig thermen opzoeken op Google. Cis(man of vrouw), nog nooit van gehoord. Ook niet van Non binair. Als ze dat had (en een aantal andere dingen) uitgelegd, was het misschien beter te lezen/ begrijpen. Een non binair persoon is dus iemand die je aanspreekt met hun of hen, in meervoud, terwijl het 1 persoon is. Dat moet je ook maar weten. Weet je dat niet, leest het stuk van dat personage echt heel raar. Het lijken bijna spelfouten. Maar de auteur gaat er vanuit dat de lezer de kennis heeft. Maar als je er niets van begrijpt, ga je Google raadplegen.

Afkorten als VHO en NHO, kon zelfs Google me geen duidelijk antwoord op geven, dus ik heb geen idee, wat ze daar mee bedoelen.

Ook gaan de personages, die ieder hun eigen naam hebben…. ineens de namen gebruiken van hun alter ego in het spel. Toen was de auteur me echt kwijt.

Er komt wel een beetje spanning in, maar te laat, te weinig en het einde is vrij voorspelbaar.

Ik had totaal geen feeling met de personages en het verhaal.

Ik snap de bedoeling achter het verhaal. De auteur wil over diversiteit schrijven. Maar dit is gewoon te veel. Je kunt ook te veel willen in een verhaal. Ik had moeite om het uit te lezen. En kon het totaal niet in me opnemen. Kortom, absoluut geen boek voor mij.

Een woordenlijst met uitleg, zou geen overbodige luxe zijn. Want op sommige vragen heeft zelfs Google geen antwoord.

Haar vorige 2 boeken vond ik geweldig, maar deze dus niet.

Ik kan het ook geen voldoende geven. 2**, meer zit er helaas niet in.