2020: Hedendaagse Horror

We hebben allemaal het gevoel dat we in een slecht horrorverhaal zitten, 2020 gooit ons echt van alles voor de kiezen. Bij mij kwam nu ook een boek heel erg dichtbij…..

Ik begon deze week aan het boek van Mary Kubica…waarin iemand heeft zich van het leven beroofd. Waarom????? Omdat ze fibromyalgie had en er niet meer mee kon leven. Dat is dan wel erg confronterend en komt hard binnen. Fibromyalgie heeft ook veel met je gemoedstoestand te maken. Ik merk het zelf ook, kan op de kast gejaagd worden, maar wil er eigenlijk helemáál niet op. Dat lotgenoten het zo erg vinden, dat ze niét meer willen leven, maakt mij intens verdrietig. Ik snap hun pijn en verdriet. Het onbegrip. Eenzaamheid is nu een groot gevaar, sociaal isolement, denk daarom wat meer aan elkaar.

Maar er zijn zoveel mooie dingen in het leven. Deze worden steeds duidelijker in tijden van corona. Het is een moeilijke tijd, emoties kunnen hoog oplopen en een boek kan je dan intens raken. Het zijn verwarrende, emotionele tijden, maar we moeten er het beste van maken. We komen er wel weer, we zullen doorgaan, maar ik doe het liever samen. Met alle lotgenoten, want corona raakt ons allemaal. We ziten allemaal vast in dit verhaal!

We hebben allemaal een stukje van de puzzel, in onze handen. Waar je stukje past in het grotere geheel, moet je zien aan te passen, misschien op meerdere manieren…. En dat geeft niet, want het past echt wel ergens! Deze puzzel kunnen we samen oplossen.

Iedereen mag denken wat ze willen, maar respecteer elkaar. Denk aan elkaar, geef elkaar de ruimte. Ik kom verhalen tegen, van mensen die bijvoorbeeld een bucketlist proberen te vervullen. Daar kun je niet aan denken, in deze tijden. Maar deze mensen hebben zoveel kracht om door te gaan…. en ze klagen ook niet. Ze gaan ervoor, we kunnen van deze toppers leren. Er zijn mensen die tegen andere dingen vechten, dan corona. Zij zetten je weer met beide benen op de grond. Zij zijn de echte helden in dit verhaal. Jij bent niet de hoofdpersoon. Wij kunnen van hun leren. Zij zien positieve dingen!

En vooral: Leef! Lach, huil en heb lief.

Onzekerheid kan een mens gek maken, pijn ook. Mentaal of fysiek, hou je vast aan de positieve dingen.

Er is nu zoveel negativiteit om ons heen. Ik probeer zoveel mogelijk positieve dingen op te zoeken. Dat is met fibromyalgie zeker een goed plan. Ik ben daarom wat minder op social media, probeer prikkels te ontwijken, want we moeten niet tegen elkaar zijn, we moeten juist naast elkaar staan. Ik hoop zo, dat we weer naar evenementen kunnen in de toekomst. Maar wil ook dat corona verleden tijd wordt. Dat zou een happy end zijn. Een einde waar je als lezer naar snakt, na zoveel tijd.

Hou 1,5 meter afstand, maar hou ook afstand van negativiteit. Het helpt echt, om je leven in deze hedendaagse horror, wat beter te máken.

Probeer in alles iets positiefs te zien. Dan ….zeer waarschijnlijk, kunnen we dit horrorverhaal, afsluiten en het boek dichtslaan. Achter ons láten en weer met volle kracht vooruit, de toekomst in!

Dan kunnen we dit horrorverhaal afsluiten met:

Ze leefden nog lang en gelukkig!

(Maar realiseer je wel, dat het voor veel mensen, niet zo zal zijn. Als je dat kunt, dan begrijp je mij. En vele anderen. Met menslievendheid, komen we er wel ).

Advertentie

Shirley Pellikaan: Het verhaal achter mijn boekenliefde

Het verhaal achter mijn boekenliefde.

Het verhaal achter mijn boekenkast: Het lezen is mij letterlijk met de paplepel ingegoten. Ik ben min of meer opgegroeid in de bibliotheek van Alblasserdam. Mijn moeder werkte daar vroeger en nam mij dan, bij gebrek aan oppas, altijd mee. Al vanaf ik 2 jaar oud was. Ik kon daardoor al vroeg lezen, want ik zat daar uren onder haar werktijd tussen de boeken en had tijd genoeg om (met een beetje hulp) de letterbrij te ontleden en leerde het mezelf aan. Ik mocht ook wel eens een vriendinnetje mee nemen na schooltijd. Gevolg was dat iedereen dacht dat ik in een bibliotheek woonde Het walhalla voor ieder kind wat van lezen houdt natuurlijk. Of dat ten gronde ligt aan mijn boekentic van tegenwoordig, weet ik niet. Ook thuis had ik als kind al een aardige boekenkast. Ik las heel veel. Toch zijn er een aantal jaren geweest dat ik lezen stom vond. Dat kwam door de verplichte literatuur op school die ik totaal niet boeiend vond. Pas toen we Engelse boeken moesten lezen, kreeg ik mijn interesse weer enigszins terug. Daar zat zoveel meer moois bij dan op de Nederlandse lijst stond. Mijn eerste Engelse boek was Around the world in eighty days van Jules Verne. Tegenwoordig lees ik wel weer meer alleen Nederlands en maar af en toe Engels of Duits, en dan liefst Nederlands van eigen bodem, dus niet vertaald. Er zijn nog zoveel goede Nederlandse auteurs te ontdekken. Thrillers zijn mijn favoriet, maar andere genres lees ik ook wel. En een jaar geleden ben ik totaal uit mijn comfortzone gestapt en aan Fantasy begonnen. Mijn boekenkast bevat dan ook van alles wat. Alle boeken staan op ABC en dus niet op genre, maar ik heb wel een apart gedeelte met WO II boeken en met mijn verzameling gesigneerde exemplaren van auteurs van over heel de wereld. 80% daarvan heb ik ook ontmoet dus in veel boeken zitten ook de fotos van mij met de auteur. Die gaan nooit weg. Totaal heb ik nog zo’n 1300 overige boeken in huis, maar die mogen zo weer verhuizen. Ik hecht niet veel waarde aan de boeken (behalve die ik verzamel), dus eenmaal gelezen verloot ik ze altijd weer tijdens mijn Boek Tickets winactie ieder weekend. Ik gun boeken graag een tweede of derde leven in plaats van een stoffig plekje in de kast. Ook weten veel inwoners uit het dorp dat ik zoveel boeken heb en komen ze regelmatig wat lenen in “hun privé bibliotheek” zoals zij het noemen. Soms brengen ze de boeken terug, soms niet maar krijg ik er weer andere voor in de plaats. Het is mij allemaal goed. Een soort minibieb dus, die je overal in tuinen ziet tegenwoordig, maar dan uit de kluitengewassen Ik weet niet meer precies welk boek ik als kind voor het eerst zelf kon lezen, maar de boeken van Ot en Sien, Piet en Nel en Paulus de boskabouter zijn me altijd bij gebleven. De Ot en Sien boekjes (J.Ligthart) waren evenals de Piet en Nel boekjes (Leonard Roggeveen), de oude afgeschreven schoolboekjes van mijn moeder. Ik vond ze geweldig, ook door de oud hollandse spelling erin. Mijn ouders heetten toevallig ook Piet en Nel, dus ik dacht toen echt dat het over hen ging. Ik heb de boeken nog steeds. Ze zijn van rond 1955.
De oudste boeken die ik in huis heb zijn beide uit 1930, De negerhut van Oom Tom (Harriet Beecher Stowe) en De wonderbaarlijke avonturen van Bartje Kokliko (Johan Fabricius), uitgegeven door de erven en wed. J. Van Nelle. Je kon deze sparen vroeger bij de Van Nelle koffie.
Als ik mijn favoriete auteurs voor nu zou moeten geven , vindt ik het moeilijk kiezen. Er zijn zoveel goede auteurs en wil niemand te kort doen.
Ik heb genoten van de boeken van Ashe Stil, een serie historische thrillers, maar in latere tijden vond ik ook de boeken van Simon Beckett heel goed of Nicci French. Maar met de jaren veranderd ook de schrijfstijl, die wordt steeds beter vind ik, en daarmee verschuiven ook wel mijn favoriete auteurs. Momenteel zijn ook een aantal Scandinavische auteurs favoriet.
Maar het maakt mij eigenlijk niet zoveel uit wie een boek schreef. Ik hoef niet persé alles van 1 auteur te lezen omdat ik 1 of 2 boeken goed vond. Ik stap zo weer over naar een andere auteur als de inhoud me aanspreekt. Ik lees daarom ook geen series, maar meer opzichzelfstaande verhalen.
Ook heb ik veel boeken van Selfpub auteurs in mijn boekenkast staan. Een selfpub auteur heeft geen grote uitgever achter zich staan die hun boeken promoot en zorgen voor bekendheid. Een selfpub auteur moet zelf zorgen voor bekendheid. Er zitten vaak echt verborgen talenten bij. Ik ben daarom een kleine 4 jaar terug begonnen met het Selfpub Café, een platform waar Selfpub auteurs hun boeken kunnen laten rondreizen onder de lezers in ruil voor een mening, om zo de (nog) onbekende auteurs een gezicht te geven. Er doen nu 35 auteurs mee en ik heb daardoor naast een leuk aangevulde boekenkast, ook waardevolle contacten opgebouwd.
Mijn boekenkasten hebben dus meerdere functies in mijn verhaal.
Mijn favoriete uitspraak is dan ook: “Een huis zonder boeken is een huis zonder ziel”.

Een prachtig pakketje: Fort Enigma

Vandaag kreeg ik een wel heel gaaf pakketje!

Het nieuwe boek van Dianne Arentsen!

Fort Enigma is een spannend verhaal, met puzzels en raadsels. Het deed mij (al voor dat het boek uit kwam) denken aan Fort Boyard van vroeger.

Maar ik ga het binnenkort beleven. Ik doe mee aan de blogtour in Juni.

Wat is deze hardcover prachtig! De goodies zijn ook gaaf. Ik weet zeker dat ik tijdens het lezen en puzzelen een pen en notebook nodig heb. En de ketting is echt heel mooi. Ik denk steeds wow, wat gaaf! Het is echt een mooi boek geworden. Heb er naar uitgekeken sinds Dianne het er voor het eerst over had….en dat is al een tijdje geleden weer.

Dit pakketje made my day❤

De naakte mens

De naakte mens

Als uitgever lees ik boeken vaak anders, kritisch, alsof ik een manuscript aan het beoordelen ben. Hoe is de spanningsboog? Zijn de hoofdpersonen goed uitgewerkt? Heeft de auteur kansen laten liggen in zijn verhaal of heeft hij er handig en origineel gebruik van gemaakt? Noem het beroepsdeformatie. Vaak komt de gedachte ”Had ik dit boek uitgegeven of niet?” in me op. Soms is mijn eigen antwoord duidelijk: “Nee, absoluut niet.” Andere keren echter is het een dikke “ja, graag zelfs!”.
Om de één of andere reden trekken apocalyptische en/of post-apocalyptische verhalen mij altijd extra aan. Waarom? Dan kom je de uitgeklede mens tegen, de essentie van zijn Ik. Als een schrijver in staat is om dat goed uit te werken, dan heb ik veel bewondering voor hem.
Maar… wat kan er nou moeilijk zijn aan het beschrijven van een uitstervende wereld? Een mensheid die op zijn retour is? Het is moeilijker dan je denkt, je moet namelijk beseffen wat het wezen van de mens inhoudt. Veel apocalyptische manuscripten die we binnenkrijgen slaan hier de plank mis.

Een mooi voorbeeld van een post-apocalyptische trilogie die we hebben uitgegeven, is Het Jaar van de Plaag van de helaas te vroeg overleden Jeff Carlson. De wereld is getroffen door een virus dat al het leven onder de 3048 meter vernietigt. De mens is teruggedreven naar de toppen van de hoogste bergen. De manier waarop de mens in het verhaal reageert op voedseltekorten is schokkend. Van de te verwachten roofovervallen tot kannibalisme. Bloedspannend tot de laatste letter weet Jeff Carlson de menselijke psyche bloot te leggen en te ontleden tot wie we werkelijk zijn, en dat is af en toe beschamend.
Toen ik het laatste deel van deze trilogie dichtsloeg bleef er een naar gevoel achter en bekroop de gedachte me of de mens echt zo reageert als er iets ergs gebeurt. Mijn antwoord was een beschamende ”ja, ik denk het wel.”

Soms liggen de boeken, zoals in Jeff’s geval, dicht bij huis, maar als liefhebber van de ‘grote ouden’ uit de SF wereld stel ik me bovenstaande vragen ook als ik een oud Science Fiction verhaal lees. Zo beschreef Arthur Clarke in een van zijn romans hoe de bemanning van een ruimteschip op terugweg naar de aarde reageert als deze ten onder gaat. Elke commandostructuur verdween. Wat was de zin tenslotte? Tegen de tijd dat ze de Aarde zouden bereiken, zou er geen leven meer op mogelijk zijn. De bemanning ging zichzelf te buiten in één grote orgie. Totdat het laatste beetje zuurstof en energie opgebruikt was.
Eén van de boeken die ik als uitgever dolgraag uitgegeven zou hebben, is De dag van de Triffids, een geweldige Science Fiction roman van John Wyndham. In 2009 is er tevens een indrukwekkende mini-serie van gemaakt.
Voor degene die het verhaal niet kennen (schaam jezelf): de oliecrisis is opgelost door een intelligente plant, de triffid, die biologische olie produceert. Klein nadeeltje is dat ze zich kunnen verplaatsen en moeilijk te verzorgen zijn omdat ze zich net iets te goed kunnen verdedigen met een giftige angel. Als bijna de gehele mensheid vervolgens zijn gezichtsvermogen verliest door een kosmisch fenomeen, is het hek van de dam. De Triffids breken uit en nemen in recordtijd onze wereld over.
Het verhaal legt keihard bloot hoe egoïstisch en asociaal de mens vervolgens kan reageren als het om naakt overleven gaat. Het eigen lijf gaat voor. Rijken beschermen zichzelf en armen proberen te overleven door over lijken te gaan en misbruik te maken van hun medemens en de situatie.
Weer sla je een boek dicht met een naar gevoel. Zou Wyndham gelijk hebben?

Tot mijn schaamte en verbazing heb ik de onvoorstelbare hamsterreacties van de afgelopen week zitten bekijken en meegemaakt hoe mensen ineens voor meer dan 500 euro aan boodschappen gingen halen en stapels WC papier kochten. Dat ene pak aan hun behoeftige buurman gunnen was teveel gevraagd. Men ging liever op de vuist.
Wat boodschappen overlaten voor de dodelijk vermoeide dokter die ook graag wat wil eten als hij eindelijk naar huis gaat en waarschijnlijk ook achteraf naar de WC moet, is teveel gevraagd.

Is dit de naakte mens? We zijn toch meer dan een aap met een vernisje beschaving? Hebben Clarke, Wyndham en Jeff gelijk?

Theo Barkel

De wereld staat stil…..

Het begint erop te lijken dat de wereld (bijna) stil staat. Ik ben trots op de mensen die het draaiende houden… Met man en macht, zij aan zij. Toppers!

Ik merk aan mezelf dat ik even een stapje terug moet nemen. Zorgen voor mezelf en mijn geliefden.

Mijn blogs staan daarom voorlopig op een laag pitje. Er zijn veel mensen, die nu juist meer gaan lezen. Ik niet. Heb teveel last van chronische vermoeidheid en de fibromyalgie op het moment. Je probeert je niet druk te maken. Maar dat is vrijwel onmogelijk als je de wereld ziet. Ik heb ook hooikoorts op het moment, dus ik ga even terug in mijn cocon. Alle blogs die zijn ingepland, komen gewoon online, maar niet meer. Op de Facebookgroepen zal ik wel gewoon aanwezig zijn en af en toe wat laten horen.

Nu zijn er mensen die vragen: wat doe je dan als je niet leest? Ik ben te onrustig om te lezen, dus ik luister en kijk veel muziek. Maar ook films en series. Maar ik ben ook veel bezig met de huisdieren. Iedereen gaat anders met de situatie om. Ik wil zoveel mogelijk binnen blijven, maar moet ook blijven bewegen en een frisse neus halen is erg fijn ( wel jammer dat het grasmaai seizoen weer is begonnen😂).

Hou je taai, we komen er doorheen.

Het gaat maanden duren, zodra ik me beter voel ga ik recensies uittypen en weer wat meer lezen. Het spijt me voor iedereen die op mijn mening zit te wachten. Maar ik lees nu echt waar ik zin in heb ( als ik al lees) en als ik niet te moe ben. En deze week is er echt ingehakt, bewust en onbewust.

Veel liefs Tazzy

❤Boekenliefde in 2019❤

Ik ben zo dankbaar als blogger, dat ik zoveel prachtige en lieve auteurs (en laat ik de boekenlezers niet vergeten) ken.

Het is zo gaaf om in jullie wereld te mogen stappen ( of er deel uit, van te mogen maken).

En voor jullie is het weer gaaf om te horen, dat ik ervan geniet. We doen het geen van allen om rijk te worden… Die verhalen moeten de wereld in en we proberen samen mensen enthousiast te krijgen. En dat is het mooiste wat er is. Mensen zien lezen……. Dat maakt ons rijk, op een heel andere manier. Een rijke fantasie, een vlucht uit het dagelijks leven of gewoon even genieten.

Ik kan me een beetje, voorstellen, hoe het voelt, als een auteur hoort, dat men zijn boek geweldig vindt. Ik denk dat juist- dat ook een vorm van rijkdom is.

Dus ik blijf boeken showen, bespreken en weggeven, omdat iedereen een kijkje zou moeten nemen, in deze prachtige boekenwereld.

Beide partijen geven veel, maar we krijgen er ook veel voor terug. Dat is niet in geld uit te drukken….. Eigenlijk is het simpel: het is pure boekenliefde!

Mooie verhalen en prachtige vriendschappen! Allemaal ontstaan door boeken. Geweldig❤.
To be continued in 2020!

Fijne feestdagen en een geweldig boekenjaar allemaal!

Nog (zoveel) te lezen….

Als boekenworm is het een bekend fenomeen. De een heeft stapels, nog te te lezen. De ander heeft bergen en mensen zoals ik: kasten vol!

Hoe ga je daar mee om? Hoe schep jij orde in de chaos, van je nog te lezen boeken?

Ik heb al vanalles proberen toe te passen. Nu heb ik mezelf dus een paar regels opgelegd:

1. Ik mag geen nieuwe Nederlandse boeken meer kopen, tenzij het op een evenement is of goedkoop/ tweedehands. Of echt boeken als het een once in a lifetime kans is om zo’n auteur in het écht te ontmoeten.

2. Ik koop geen boeken die ik niet snel wil gaan lezen. Omdat ze anders jaren ongelezen in de kast blijven staan. ( en dat staan er veel hoor).

3. Ik koop boeken via bolcombonnen en dan vooral Engelstalige omdat ze stukken goedkoper zijn. Zodra ik weer een bon verdient heb, mag ik wat uitkiezen. Hierdoor rem je ook de nog meer ongelezen boeken af. Alleen is je verlanglijstje langer en langer aan het worden. Maar wachten loont vaak. Dan zijn veel boeken goedkoper! Ook bestel ik ongeveer 2x per jaar bij boekenkraam Nederlandstalige boeken. (Verjaardag en kerstkadootjes)

4. Geen boeken meer kopen, dat series worden. Pas als de serie compleet is. Vaak zijn ze dan goedkoper, maar heb je het ook compleet. Er zijn uitgevers die zomaar met een serie stoppen, of ineens op een andere stijl over gaan.

5. Ik lees tegenwoordig een paar eigen boeken per maand. De rest recensie exemplaren.

6. Als ik op een moment van mijn eigen boeken denk: dat boek ga ik nooit meer lezen, gaan ze weg. Daar ben ik makkelijker in geworden.

7. Ik koop absoluut geen boeken om te recenseren. Ik koop ze omdat ik ze Móet lezen van mezelf. Een boek waar ik dus dolenthousiast over ben! Ik recenseer wel alles dat ik lees. Maar ga ze niet kopen omdat een auteur of uitgever een recensie van me wil. ( ook niet tegen korting, recenseren doe je wel gratis, maar legt er geen geld bij, het boek is eigenlijk je betaling). Recensies kan men wel altijd bij me me aanvragen. Vaak kan ik geen nee zeggen. ( zeg maar zelden🤣).

8.Ik lees niet digitaal. Dat houdt me gigantisch op. Krijg er zere ogen en hoofd van. Ga ook geen ereader aanschaffen. Het is mijn ding niet. Anders had ik wsl ook nog veel digitale exemplaren om te lezen….🤣

9. Nee leren zeggen. Sommige auteurs of uitgevers sturen ebooks of papieren boeken ongevraagd op. De meeste vragen het eerst. Maar er zijn er, die het meteen opsturen. En dat vind ik best raar. In mijn geval dan ook nog genres die me niet liggen…. Dan zeg ik nee..sorry had het eerst even gevraagd.

10. Doe geen impulsaankopen meer. Zo van: die wil ik ooit lezen. Want anders blijf je met 300+ ongelezen boeken zitten. Kijk maar bij mij in mijn kasten.

11. De meeste boeken lees ik maar 1x, daarna doe ik ze weg. Op mijn gesigneerde Fantasy verzameling na. Een enkele keer gaat er fantasy weg. Maar met thrillers, romans en geschiedenis ben ik vaak aan het opruimen. Herlezen doe ik niet. Een gesigneerd boek, dat ik niet goed vond, doe ik ook weg. Het kan beter naar iemand gaan, die het gaat lezen. Daar zijn boeken ook voor bedoeld he.

Dat zijn dus 11 regels, die ik mezelf heb opgelegd. En het lukt vrij goed. Ik moet toch eens de boeken gaan lezen, die ik koop…. Ik hoop dat het op deze manier werkt.

Het is niet dat ik niets te lezen heb. Ik hoef niets te kopen. Maar het is een verslavend iets: boeken. Toch ga ik proberen me eraan te houden. Dan is het huis niet te klein ook.

Ik ga het testen op de comic con. Want er is daar maar 1 boek, tot nu toe, die ik moet en zal hebben🤣. Maar ik beloof niets, want daar mag het…..

Het is mijn boek niet!

Iedere lezer heeft het wel eens. Het is onmogelijk om alles leuk te vinden.

In deze blog haal ik aan waarom en welke boeken ik niet goed vond/vind. Misschien herken je er iets in, misschien ben je het totaal niet met me eens.. Maar wees dan blij dat alle boeken een publiek hebben, maar niet iedereen hetzelfde leuk kan vinden. Want we zijn mensen met een mening en het is eigenlijk gewoon heerlijk om over boeken te discussiëren.

Ik hou bijvoorbeeld niet meer van de standaard thrillers: een moord en een rechercheur die op de zaak gezet wordt. Waarom? Omdat ik het niet origineel meer vind. Heb er zoveel gelezen. Het gaat dan vervelen. Maar een thriller met horroraspekten vind ik wel vaak geweldig! Ik ben ook niet van de schietthrillers. De kogels vliegen je om de oren en de held ala Steven Segal (of hoe je dat ook schrijft) blijft ongedeerd en overleeft alles.

Ik zal nu een aantal boeken bespreken, in het kort….En daarna ga ik verder in op: wat mij afstoot.

Het meisje in de trein

Ik kon er echt niets mee. Verwarrend, rare schrijfstijl, saai. Deze heb ik dus ook niet uitgelezen en snel op marktplaats verkocht.

Zaden der hoop

Hierin mist de wereldopbouw , geen idee hoe het eruit zag daar. De nadruk ligt teveel op monologen, waardoor het aanvoelt als een script. Je moet te veel zelf invullen. Kreeg totaal geen band met de personages. Het onnodig, overdreven schelden was ook absurd.

Het Paulus labyrint

Ik snap de vergelijking met Dan Brown een beetje, maar hij is niet zo langdradig. Langdradig = als in te veel informatie. En dat was wat de vaart er keer op keer uithaalde. En dat inzakken, daar hou ik niet van.

Bastaardvlekken

Het is voor mij erg afstandelijk geschreven, kreeg geen gevoel bij het verhaal en de personages. Dit komt door de vaak hele lange zinnen, die ik na 6x lezen nog niet voor me kon zien. Ik werd niet in het verhaal gezogen. De afstandelijkheid bleef. Deze heb ik ook niet uitgelezen. Als een boek je niet pakt, kun je beter stoppen.

Leviathan ontwaakt

Deze vond ik ongelooflijk saai. Te traag, er gebeurde weinig. Ook zinnen waarvan ik dacht. He? Dit was een van de eerste boeken die ik recenseerde en ik heb hem een te hoog cijfer gegeven. Daar heb ik spijt van. Nu zou ik het boek absoluut lager waarderen. Beginnersfoutje.

Wildwood

Dit is een engelstalig boek met prachtige illustraties, maar komt niet opgang. Het idee is origineel, maar het Engels is zo vreemd. Het leest gewoon niet vlot. Hierdoor werd jet een draak van een boek. Deze heb ik snel op marktplaats gezet!

Duistere oorlog 1

Dit boek had soms erg vreemde zinnen. En er bleven maar persomages bijkomen. Na de 20 was ik de tel kwijt. Sommigen kwamen niet meer terug ook. En echt alle soorten wezens die je maar kunt bedenken kwamen erin voor. Ik was totaal de draad kwijt en had er totaal geen gevoel bij. Heel erg verwarrend, voor dit boek heb ik een andere recensent gezocht.

Ripper

Dit boek van Isabel allende was pure ellende… Het heeft maanden naat mijn bed gelegen. Er alleen aandenken bracht me in een diepe slaap. Dat boek was echt saai. De titel belooft veel. Maar het ging over gamers en er gebeurde echt bar weing. #gaap. Ik heb m wel uitgelezen en weggegeven!

Brad Thor boeken.

Toen hij ze zelf nog schreef, hield ik er nog van. Maar toen iemand anders het overnam, had ik totaal geen feeling meer met de boeken. En de held is bulletproof bijna. Overleeft echt alles. Geloofwaardigheid is ook een ding hoor.

De 100

Ik vond het eerste boek zo saai en niet opgang komen, dat ik ermee stopte. De serie vond ik ook na 5 afleveringen niet meer leuk. Het pakt me gewoon niet. Ook dat kan gebeuren.

Verdermeer

Ik viel voor de cover, die fout heb ik al vaker gemaakt….. het verhaal is hakkelend en enorm kinderachtig. Ik heb 100 blz gelezen en kon het hoofdpersonage echt wel afschieten. Te veel irritatie dus!

De erfgename van Herlewinne

Deze was gewoon niet spannend genoeg en kwam niet echt op gang. Ik ben een echte spanningsboog lezer. En als dat ontbreekt, is het al snel niet meer leuk.

Demon van felswyck

Zat totaal geen spanning in. Pas na dik 300 blz gebeurde er wat. De auteur was te beeldend aan het schrijven. Dat kan ook. Bloemen langs de weg werden uitbunding beschreven. Heel veel details, gingen zinnen, soms pagina’s door. Daar hou ik echt niet van. Beeldend schrijven is een kunst, maar het kan ook teveel worden. Dat was in dit boek dus echt het geval.

De noordzeemoorden

Heel veel mensen verslinden de serie. Ik niet. Irriteerde me enorm aan Kira. Ze was een jonge meid die overal zo naar binnenliep. Zelfs bij een politieonderzoek, kon ze zo langs de afzetting komen, haar eigen onderzoek starten en weer vrolijk wegkomen. Zonder dat er ook maar iemand iets van zei. De echte politie laat dat niet toe. Totaal ongeloofwaardig dus.

Wanneer stop jij met een boek?

Ik met eigen boeken, 80- 100blz. Dan gaan ze dicht en weg. Ik ga geen nieuwe poging wagen.

Recensie exemplaren probeer ik altijd uit te lezen. Maar een enkele keer lukt het echt niet. Dan zoek ik een nieuwe recensent en sluit het af. De laatste 4 maanden is dit echt maar 1x voorgekomen.

Niet uitlezen =Voor mij geen recensie. Je mist dan teveel van het boek om een eerlijke mening te vormen. Daar moet je alles voor lezen. En ik lees niet meer tegen mijn zin. Door mijn gezondheid moet ik ook van negativiteit af, zeker als het mezelf beïnvloed. Dus een enkele keer,hak ik de knoop door. Ik heb CVS, M.E en fibromyalgie en energie is soms niet aanwezig en dan moet je stoppen. Stoppen en loslaten. Ik heb ontzettend veel te lezen, dus blijf er niet in hangen.

Val-kuilen

Ik lees weleens een boek, waar een quote op staat van een bekende auteur. Een auteur waar ik en hoge dunk van heb. Maar na het lezen vraag ik me serieus af, of ze het boek echt hebben gelezen. Dat is ook de reden waarom ik geen recensies lees van auteurs, die collega auteurs beoordelen.

Het promo voor promo principe snap ik ook niet. Mensen die elkaar promoten, terwijl ze het boek niet gelezen hebben. Jij vind hun boeken goed, maar ze promoten een boek dat jij slecht vond. Ik snap dat men elkaar wil helpen. Maar de geloofwaardigheid word zo aangetast. Dit komt gelukkig bijna nooit voor. Maar dit soort acties werken bij mij niet. Wel luister ik naar tips van bevriende bloggers. Zij weten echt wat er in mijn straatje past.

Teveel promoten, werkt ook averechts. Als en boek overal opduikt, heb ik er geen zin meer in, op een gegeven moment.

Balans

Eigenlijk is het bijna onmogelijk voor een auteur om de balans te vinden, tussen wat ik in een boek zoek en wat niet. Ik heb dus best wel een eisenpakket. Maar dat heeft elke lezer wel. Dat is de magie van een boek dat helemaal je ding is! Schrijven is een vak apart! Je kunt als auteur niet iederéén bekoren, met je boek. Als recensent is dat ook zo. Je kunt lijnrecht tegenover elkaar staan. Maar even goede vrienden blijven. Dat is een stukje magie van de boekenwereld. Acceptatie.

Toch zijn er echt heel veel, die dat gewoon allemaal gelukt is, mij in het verhaal slepen en waar ik dus dolenthousiast over ben. Keep on writing!

Boeken lezen blijft persoonlijk. Hoe jij je voelt in /of door een verhaal, dat maakt het lezen juist zo leuk (en soms ook niet).

De boeken van Terra Fabula: Carta Fabula

Deze boekenserie is echt een van de allerleukste. En eigenlijk ook de allermooiste!

Waarom?

De wereld is magisch, voorwerpen hebben een eigen wil. De boeken hebben soms een handleiding nodig, omdat ze niet willen meewerken…

De eerste 2 boeken heb ik verslonden. Met boek 3 probeer ik te wachten, totdat ik boek 4 heb. Want je wilt altijd verder lezen. Het is best moeilijk. Ik kan nu echt niet meer wachten.

Bij elk boek krijg je leuke goodies. En zojuist kreeg ik de Carta Fabula per vliegende koets aangeleverd. Door weer en wind, maar de koets bezorgd altijd!

Wat een prachtige kaart. Hij is prachtig gedetailleerd, met uitleg en vouwt een beetje op, zoals de kaart van Harry Potter. De kaart waarop hij iedereen kon volgen. Dit is echt leuk! Het geeft meteen nog meer magie en kleur aan deze prachtige wereld. Echt super gedaan! Deze ga ik zeker vaak raadplegen. Ik heb een filmpje gemaakt, gaat dat zien… en koop de boeken! Ze zijn echt zo gaaf!

Geniet van deze magische wereld! Ik kan er echt uren in verdwalen.

Boxset: The mistborn trilogy – Brandon Sanderson

Boxset: The mistborn trilogy

Ik zal zo nu en dan een van mijn boxen, laten zien. Ik heb er nog niet zo heel veel. Maar vind het wel heel mooi. Ik begin met deze, van Brandon Sanderson.

Bij deze trilogie kon je kiezen uit verschillende uitgaven. Ik vond ze het mooiste. Het zijn stevige boeken, met vrij dik papier. De doos zelf is van stevig dik karton ( meestal is het heel dun papier. De box weegt behoorlijk wat en….. Ik vind de kleuren subtiel en mooi. De box is heel mooi in dezelfde stijl afgewerkt.

De covers vind ik allemaal mooi en het verhaal lijkt me supergoed!

Heb jij ze al gelezen?