
Mara komt voor een belangrijke keuze te staan. Ze moet een volk gaan leiden of niet. Ze vecht tegen haar innerlijke draak en wil het liefst ergens uit de spotlights verder leven. Maar ze is verscheurd door verdriet. De draken zijn er ook kapot van. Er gebeuren echt zoveel vreselijke dingen. Hoe moet ze zich staande houden? Met echte vrienden of vertrouwenspersonen?
Wat ik echt mooi vind in deze serie, zijn de wolven. Zij vechten met zoveel passie, wrok en agressie. Maar je weet waarom ze het doen. Het zorgt voor schitterende actie. Soms een beetje bloederig.
De emotionele banden die Mara heeft, zijn echt voelbaar vanaf het papier. Dat is echt goed gedaan.
Visioenen die een vreselijke toekomst voorspellen. Een strijd om de macht. Als je eenmaal macht hebt wil je dat houden. Maar uit alle hoeken van de wereld komen kapers. Hoe kunnen ze de rust terugkrijgen? En wie zit er straks op de troon? Het is een onvoorspelbaar schaakbord. Je moet wel je aandacht er goed bij houden. Er zijn behoorlijk wat personages en er gebeurt zoveel. Dus zeker aandachtig blijven lezen! Ik moest zo nu en dan even nadenken, wie nu wie ook alweer was.
Geen mens kan rusten, tot de ziel weer heel is. Dat is een vertaling van de quote aan het begin in het boek. Deze quote past enorm bij het einde van dit boek. Een einde waar ik stiekem op hoopte. En het kwam uit. Ik zag het niet aankomen, maar heb altijd gedacht: wat als? Het einde is dus behoorlijk open, maar ook weer een nieuw begin, voor een aantal personages.
Het is geschreven in goed te volgen Engels. Ik vind dat erg fijn. Engels kan in sommige boeken te deftig zijn. Maar dit is weer vlot en leest snel, ook het lettertype is vrij groot. De hoofdstukken beginnen met een prachtige geïllustreerde kop met draken.
Ik geef dit deel 4****.