Dit boek riep me gewoon echt! Waarom, dat werd al snel duidelijk. De hele sfeer van dit boek, geeft je de kriebels, de koude wind. De echo’s uit de bergen, waar je naar van wordt…. En dan de vloek, ook nog eens. Ik had het steeds zo koud…. en kan met Alle eerlijkheid zeggen, dat ik geen nagels meer over heb. Ik werd er heel erg nerveus van. Dit boek gaat flink onder je huid zitten. Het kruipt echt in alle hoekjes en gaten van je bewustzijn!
Nick Grevers gaat samen met zijn klimmaatje Augustin op pad. Ze zien tijdens een klim een berg, die nergens echt goed op de kaart staat: de Maudit. Ze besluiten ommdeze berg te gaan beklimmen. Zodra ze de vallei binnen stappen, hangt er al een naargeestige sfeer. Het is er stil, maar toch voelt het alsof ze niet alleen zijn. Paden lijken oneindig te zijn, hoogtemeters geven waardes die niet kunnen kloppen…. Even later: Nick wordt wakker in het ziekenhuis, hij is zijn halve gezicht kwijt en Augustin is dood. Er is iets in hem gewekt of achtergebleven. Zijn vriend komt er al snel achter.
Veel dingen over bergbeklimmen wist ik niet. Dus er ging een wereld voor me open. Maar of ik na het lezen van dit boek, ooit deze hobby nog ga proberen? Ik denk het niet. Ik snap het vrije gevoel, bergen maken indruk op je, maar in dit geval had jende berg beter niet mee naar huis kunnen nemen.
Ook zit er toch weer iets in waarover je gaat nadenken.. kun jij nog van iemand houden, als zijn of haar gezicht, voor goed weg is? Hoeveel betekent uiterlijk voor je? Ik denk dat je toch veel waarde hecht aan uiterlijk, hoe hard dat ook mag klinken. Maar je weet het pas, als je in die situatie terecht komt……
Het beeldend schrijven zorgt dat je voorlopig geen berg meer opgaat, of wilt zien. Je voelt de kou, de wind, de angsts en de boosaardige ziel van de Maudit echt. Deze berg laat je nooit meer los, je gaat er waarschijnlijk met een grote boog omheen. Dat garandeer ik je. De scènes in het donker, in de ijsspleet. Oh, jemig wat eng vond ik dat. Meesterlijke horror. En ik krijg niet snel de kriebels. Maar dit boek deed gewoon heel veel me. Ook de excorcist achtige scenes, die je zo voor je ziet, laten mij echt niet meer los. Wat een meesterwerk heeft Thomas neergezet. En, ja Thomas, dit was het wachten dubbel en dwars waard. Hiermee heb je mijn verwachtingen overtroffen. Fantastisch!
De mensen in het dorpje onder aan de berg zijn ook creepy. Daar krijg je echt een naar gevoel van. In mijn situatie, was ik niet gebleven. Meteen naar huis. Diedoodsvogels, de boosaardige sfeer, mij niet gezien.
Dit boek moet echt echt een verfilming krijgen, pure horror.
Ik kan nog uren doorschrijven over deze, enge, koude, gruwelijke ervaring dat Echo heet. Maar je moet dit boek echt zelf beleven! Wie weet, blijft er wel een stukje vanmdeze vloek in jou achter! Bij mij wel. Dit boek vergeet ik nooit meer.
5sterren,maar ik zou er eigenlijk 6 willen geven! En weet je… ik geefmer gewoon 6! Voor mij het boek van 2019 tot nu toe .
6****** dus. Lol.
