***Schrijver van de maand Januari 2016: Atalanta Nehmoura***

Ciska Buisman – Atalanta Nèhmoura

Hallo allemaal, mijn naam is Atalanta Nèhmoura, eh, nou ja, het is niet de naam die mijn ouders mij gaven toen ik op 1 maart 1964 in het oude stadje Steenwijk werd geboren. Als Ciska (Franciska) Buisman schreef mijn vader mij in en ga ik normaal gesproken door het leven. Ergens in mijn kindertijd, zo rond mijn negende levensjaar, plopte de naam Atalanta Nèhmoura naar boven. Pas veel later ontdekte ik dat Atalanta een Griekse jageres was (Atalanta en de gouden appelen) en een prachtige vlinder.

In mijn jeugd was ik nou niet echt het meisjes-type. Ik speelde met auto’s, genoot van allerlei avonturen samen met vriendjes en vriendinnen in de nieuwbouwwijken waarin ik gewoond heb of ik greep na schooltijd mijn vishengel en een stuk brood en zat dan uren aan het water.

Op mijn tiende verhuisde ons gezin naar Ermelo en woonde ik nog geen honderd meter van het bos en de hei. Het waren heerlijke jaren waarin ik door de wouden zwierf, hutten bouwde, vuur leerde maken, met mijn eigen boog door het struikgewas sloop en allerlei avonturen beleefde. Zo kwam ik de ene keer thuis met een hazelworm, dan weer met een nest jonge konijntjes, een groene specht jong, een ondervoede houtduif, een verdwaalde postduif, enz. Ik kon uren in de natuur doorbrengen. Zoals die keer dat een nest jonge sperwers vliegles kreeg en ik al liggend in het hoge heide gras met mijn verrekijker kon volgen hoe ze met elkaar allerlei aanval- en duikvluchten op elkaar uitvoerden. Het leken net vliegtuigjes die aan het stunten waren.

Tekening

In die tijd ontstonden ook mijn eerste fantasieverhalen. Ik heb altijd gedacht dat ik ooit striptekenares zou worden van een SF-serie, maar ondanks dat ik redelijk kan tekenen, bleek het toch wel erg veel tijd in beslag te nemen en kun je in een tekening niet zoveel emotie kwijt als in een geschreven verhaal.

Toen ik redactielid van de schoolkrant van de Amersfoortse laboratorium school werd, was ik verkocht. In eerste instantie zou ik de illustraties verzorgen, maar al snel bleek dat er erg weinig kopij binnenkwam, daarom schreef ik ook allerlei artikelen en samen met een klasgenoot begon ik aan een detective verhaal.

wolf

Door mijn werk, studies en relatie belandden mijn ideeën in de kast. Tot september 1998…

Iedereen heeft in zijn leven van die crisismomenten. De mijne was in 98-99 Ik was niet happy in mijn werksituatie, maar als eigen ondernemer heb je vaak geen keus en is het doorbijten geblazen. Tijdens mijn vakantie in 1998 in de bergen van Oostenrijk ben ik op een rotsblok in het midden van een woeste bergbeek gaan mediteren. Op de vraag wat wil ik nu werkelijk wilde, kwam heel duidelijk het antwoord: SCHRIJVEN!!!

Ik wilde iets creëren, iets waarmee ik de diepste gevoelens van mensen kon raken, iets wat mensen vreugde zou geven en waar ik ook veel plezier aan zou beleven.

Eind ’98 begon ik aan een verhaal waarvan ik ooit wat kleine notities op een A4-tje had gemaakt. “Jonge prins slaat op de vlucht na de moord op zijn vader en gaat op zoek naar zijn verdwenen moeder.” Het was de bedoeling dat ik hiermee schrijfervaring ging opdoen.

In die periode werkte ik fulltime (zonder mijn partner) voor ons juweliersbedrijf, deed ik een deel van het goudsmidswerk en verzorgde ik de administratie van twee bedrijven. Kortom: het was dag en nacht werken. Het is een wonder dat ik in die tijd nog zoveel heb kunnen schrijven. Na 22:00, of soms nog later, zette ik het computerprogramma van boekhouding naar Word en schreef ik nog tot ca 0:30

Toen ik aan de kronieken van Ulriach de Waanzinnige begon had ik er nog geen idee van waar het naar toe zou gaan. Al snel kwam ik helemaal klem te zitten. De belangrijkste scène, waaromheen ik mijn verhaal bouwde, klopte van geen kant. Het ging om de het stuk waar Aïn zijn beide neven tegen het lijf loopt. Ik had dit deel na de ontmoeting met Elassar neergezet en dat was verre van logisch. Heel veel achtergrondinformatie was ook niet duidelijk. Ik besloot “kill your darling” te doen en haalde de scène eruit. Om dat het idee wel goed was, veranderde ik het stuk en plaatste het eerder in het verhaal. Wat er toen gebeurde zou je een wonder kunnen noemen. Alle puzzelstukjes vielen op hun plek. Ineens was het hele verhaal er. De wereld, de voorgeschiedenis, verschillende culturen, de onderliggende laag, waarom er zo’n haat tussen mensen en elfen was, de reden waarom Aïns moeder was vertrokken, en… er was genoeg voor zeker zeven boeken. Omdat de eerste twee delen om commerciële redenen door mijn vorige uitgever in vier delen zijn uitgegeven, worden het er nu negen.

En toen kwam het volgende probleem: het vinden van een uitgever.

In 2007 kwam door een aantal gebeurtenissen het besef dat ik als schrijver nog heel veel moest leren en dat ik dat niet alleen kon. Gelukkig kwam ik in contact met Alex de Jong van Pure Fantasy en via hem met W.J. Maryson. Bij de laatste volgde ik schrijfweekenden en heb ik enorm veel geleerd. Daarnaast organiseerde Pure Fantasy regelmatig workshops en wedstrijden waar ik vaak aan meegedaan heb. Hieruit zijn o.a. een aantal korte verhalen ontstaan die in verhalenbundels zijn gepubliceerd, zoals: Onder de Schedelmaan, Verborgen achter de Horizon, Zee van verbeelding, Fantastisch strijdtoneel en PF 18+. Vol frisse moed begon ik aan het herschrijven en corrigeren van mijn manuscript en met succes. In maart 2012 verscheen het eerste deel van de kronieken van Ulriach de Waanzinnige bij BOF. In 2013 eindigde mijn manuscript “de Erfwachter” in de Luitingh manuscriptenwedstrijd in de top 5. Tegenwoordig leer ik veel van mijn proeflezers en eindredacteur. Want je bent nooit uitgeleerd.

De karakters in mijn verhalen zijn meestal niet zwart/wit, want zo zit het leven niet in elkaar. Ze ontwikkelen zich, zijn niet per definitie goed of slecht, want dat is vaak afhankelijk van uit welk perspectief je het bekijkt en welke omstandigheden er meespelen. Ik vind het heerlijk om aan een lang verhaal te werken omdat ik daarin de verschillende karakters verder kan uitwerken of telkens één persoon er iets meer kan uitlichten. Ook is het een hele uitdaging om straks alle puzzelstukjes perfect in elkaar te laten passen, vooral omdat ik niet echt een plotter ben, maar eerder een scèneschrijver. (Ik zie alles als een film voor me)Voor deel 6 heb ik voor het eerst allemaal briefjes en een grote tijdbalk gemaakt. In de eerdere delen heb ik wel een tijdlijn en landkaart gebruikt.

Ik probeer mijn verhalen levendig te maken en emoties bij de lezer los te peuteren. Je vindt er levendige vechtscènes, daarnaast ook een dosis humor en ontroering. De lezer maakt ook kennis met hele herkenbare dingen, zoals: vooroordelen, haat, hebzucht, machtsmisbruik, culturele verschillen en de belangrijkste deugden om het licht te laten zegevieren: liefde, vriendschap, vergeving, loyaliteit en moed.

Hopelijk lukt het mij in de toekomst om meer tijd vrij te maken voor het schrijven, zodat de lezers kunnen genieten van de volgende avonturen van Aïn en zijn vrienden.